ENBE Orkestrası; son günlerin en çok konuşulan albümlerinden biri. ENBE; “özel davetlerin orkestrası” olarak biliniyor. Aslen Behzat Gerçeker tarafından ’93 Yılı’nda kurulmuş bir eşlik orkestrası. Barry White, Richard Clayderman, Pavarotti, Domingo, Goran Bregoviç, Monica Mollina gibi büyük isimlerle konserler veren ENBE; Fransız chanson’larından, napolitenlere; aryalardan country’ye, latine, tangoya, valse ve tabii caza kadar uzanan geniş bir repertuara sahip.
Albümde solist olarak Ferhat Göçer, Ajda Pekkan, Aytekin Kurt, Mustafa Ceceli, Aslı Güngör, Sultana ve Atacan Yücel yer alıyor. Şimdi böyle denince gözünüzün önüne ne geliyor? Arkada ENBE Orkestrası, solistler sırasıyla şarkılarını söylüyorlar değil mi… Maalesef öyle değil. Olumsuz eleştiriden başlamak pek âdetim değildir ama ne yazık ki bu kadar temel bir sorundan söz etmeyi öteleyemedim.
Albüm kesinlikle bir eşlik orkestrası albümü değil. Bütün düzenleme matematiği stüdyo ortamında çözülmüş, üstelik çok yetenekli müzik adamları olmalarına karşın birden fazla aranjörün birbirinden bağımsız düzenlemeleri sonucunda müzikal bütünlük ve konsept tutarlılığından da uzak bir albüm ne yazık ki. Bu tip işlere giriştiğinizde, ufku belirleyecek müzikal prodüktörlere ihtiyaç vardır ama bizde biliyorsunuz işler el yordamıyla yapılıyor.
Sormadan edemeyeceğim ENBE Orkestrası bu albümün neresinde? Siz aynı şarkıları, aynı düzenlemelerle stüdyoda kotarabiliyorsunuz öyle değil mi? Bu durumda koskoca ENBE Orkestrası’nın bu albümde şık bir fon olmanın dışında nasıl bir işlevi var ki…
Sanıyorum bu sebeplerle albümün sonuna CD Extra olarak ENBE repertuarından 4 şarkı eklemişler. ENBE Orkestrası albümünde, orkestra eser miktarda kaldı; ayıp olmasın sona biraz ekleyelim mi dediler, ne dediler bilemiyorum artık. Kaldı ki o 4 şarkının düzenlemeleri de albümün genel havasından fena halde etkilenmiş.
Gelelim albümün iyi taraflarına. Öncelikli olarak; Mustafa Ceceli. Ceceli’yi ilkin Sezen Aksu’nun “İkili Delilik”indeki düzenlemesiyle fark etmiştim. Çok genç ama uzun süredir aranjörlük yapıyor. Piyasada hit olmuş birçok şarkının altında onun adı var. Kenan Doğulu’nun albümünü yazarken de altını çizmiştim; “Çakkıdı” eğer Ceceli’nin düzenlemesi olmasaydı bu kadar büyük bir hit olmazdı.
Bu albümde Aksu’nun yeni şarkısı “Unutamam”ı hem düzenlemiş hem de söylemiş Ceceli. Ne kadar yumuşak ve güzel bir sesi olduğunu görünce çok şaşırdım. Çok yetenekli ve donanımlı bir müzisyen, adını çok duyacağız.
Ajda Pekkan’ın yorumladığı Aznavour aranjmanı “Sevdiğim Adam”a Ozan Doğulu’nun yaptığı düzenleme şarkıyı dinletiyor, yeniden sevdiriyor. “Sertab Goes To The Club” ile dikkatleri üstüne toplayan Aytekin Kurt’un zamanında Tanju Okan ve Ajda Pekkan’ın yorumladığı “Hancı”ya yaptığı düzenleme ve yine beni şaşırtan vokali de albümün en heyecan verici unsurlarından.
Internet’te Youtube ortamında aldığı tıklarla dikkat çeken bir isim vardı bir süredir; Aslı Güngör. Billur gibi bir sesi var; aynı zamanda şarkı da yazıyor. Ferhat Göçer “Kalp Kalbe Karşı” adlı şarkıyı albüme dahil etme konusunda teklif götürmüş kendisine. Şarkıyı dinleyin, anlayacaksınız; çok güçlü. Sanıyorum Ferhat Bey, bu şarkıyı radyoların görmezden gelmeyeceğinin farkında, bu nedenle düet yapmaktan geri kalmamış. Akıllıca tabii. Umarım Aslı Güngör’ün yolu açık olur. Şarkıya Sinan Akçıl ve Ozan Doğulu’nun yaptığı iki ayrı düzenleme de başarılı.
Aslı Güngör’ün albümdeki diğer şarkısı “İzmir Bilir ya” ve Atacan Yücel şarkısı “Hayallerimi Verdim” vasat şarkılar. Sezen Aksu hitlerinden “Rakkas”ın bu albümde ne aradığını ise hiç anlayamadım. Hele Ferhat Göçer ile rap’çi Sultana düeti tamamıyla amaçsız bir iş olmuş. Olay ENBE’den kopmuş nerelere gitmiş, artık siz düşünün. Keza “Yeniden Başlasın”a Erdem Kınay’ın yaptığı düzenleme de vasat bir dans remix’inden öteye gidemiyor.
ENBE Orkestrası piyasaya bir hareket getirecek getirmesine de, ben söylemeden duramıyorum.
